Med mat på stein og fjøl

Kjøkkenet på restaurant Færingen i Oseana har satt seg fore å gje gjestane ei smaksoppleving litt utanom det vanlege. Etter å ha vore med på Vine Makers Dinner onsdag kan vi ikkje seie anna enn at dei har lykkast.

- Kva i allverden kan vi venta av dette var tanken då vi såg på det grøne "pulveret" som omkransa sjøkrepsen på steinplata.

Nettopp det å leika med teksturen på og presentasjonen av maten har blitt eit av varemerka til Færingen.

- Vi skal alltid levere kvalitet og god mat, men vi skal overraske gjestane med måten vi gjer det på, forklarar hovmeister Christian Stokke Mathisen.

Men tilbake til det grøne pulveret. Det viste seg å vera ein variasjon av dill som smelta i munnen saman med den grilla sjøkrepsen.

Skogsdue og østerscarpaccio

Onsdagens middag var ein spesialmeny satt saman for å passe dei vinane som skulle serverast.

- Det er ikkje riktig alt vi har på den faste menyen, men mykje av det får du om du kjem ein anna kveld også, forsikra hovmeisteren.

Det heile starta med ein forrett av sukkersalta laks, lakserullét presentert i ei skje og små kular av skogsdue- og østerscarpaccio servert på ei lita skjærefjøl.

Carpaccioen var ei artig oppleving som saman med vinen, ein Bouvet Chardonnay Brut, smelta i munnen.

Personleg fall likevel lakserulléten best i smak. Den hadde etter vår gane ein perfekt smak kor ingrediensane matcha kvarandre ypperleg.

Grilla sjøkreps

Som ein mellomrett presenterte kjøkenet grilla sjøkreps med variasjonar av dill servert på steinplate.

Vi lurar på om vi heller ville ha kalla det varmrøkt sjøkreps i staden for grilla, siden den blei tilberedt i røykedelen av den artige grillen Færingen har ståande nede ved Bjørnefjorden.

Uansett om du kallar retten det eine eller det andre, igjen fekk vi ei smakoppleving til 20 i stil.

Den røyka krepsen, saman med det tidlegare omtala dillpulveret og ein enda betre dillsaus var rett og slett fantastisk.

Men det som toppa det heile var vinen som blei servert til. Vi fekk prøve ein Bouvet Rosé Brut som enno ikkje har kommet på marknaden. Med sin friskhet og smak av jordbær, vanilje og rips var den eit perfekt følge til krepsen.

Brosme med blåskjellskum og blomkålkrem

Hovudretten var Brosme, heilt perfekt tilberedt der den lå akkurat passe fast på tallerken.

Igjen var det tilbehøret som gjorde susen. Blåskjellskummet som fungerte som saus var rett og slett nydeleg. Det minna eigentleg litt om sopp.

Som følge til Brosmen fekk vi servert ein Bouvet Cremant de Loire. Med sin smak av fersk honning og boblar som forsvann i munnen fekk vi igjen eit prov på at kjøkkenet hadde gjort jobben sin med å matche vin og mat.

Sneik inn ein ekstra rett

Kjøkenet tullar ikkje berre med gjestane sine sanseinntrykk gjennom uvante teksturar (utsjåande og konsistens) på maten. Dei måtte sjølvsagt gje hovmeisteren ei utfordring òg.

Difor kom dei inn med kortreist ost frå Myrdal gård på Tysnes og frå Haukeli. Dermed fekk hovmeistaren ei utfordring i å finne ut kva av dei vinane som blei servert som kunne gå til osten.

Vi kan konkludere med at den Chardonnayen han fann fram att frå forretten satt som den skulle.

Ein draum av ei avslutning

Onsdagens middag blei avslutta med ein draum av ein dessert. Snakk om å treffe med smakssammensetningar.

På serveringsplanken låg det sjokolademousse, ein syrleg honning og youghurtplomme og kvit sjokolade tekstuert til det ugjennkjennelege, men med smak utav ein anna verd.

Bouvet serverte ein av sine storseljarar gjennom fleire år i Noreg til denne perfekte desserten då dei kom med ein Rosé Exellence.

Lærerik kveld for vinmakaren

Kvelden var via til boblande vinar frå Bouvet Ladubay presentert av dottera i vinhuset Juliette Monmousseau.

- Eg har lært mykje om nye smakar, strålar vinmakaren etter dei fem rettane.

- "Le chef" har verkeleg gjort jobben sin. Vi sendte opp smaksprøvar på vinane slik at dei kunne freiste å laga mat som passa. Det har kjøkkensjefen verkeleg klart.

- Spesielt fisken var ei oppleving og teksturen der dei hadde leika seg var fantastisk moro utan å bli pretensiøs, avsluttar vinmakaren.

Så korleis oppsummerar vi ein femrettars middag på Føringen?

- Eigentleg ganske enkelt. Endeleg har vi fått ein restaurant i bygda som serverar noko utanom det vanlege, men likevel utan å bli pompøs og for sossete. Elegant, men med folkelig stil og smak presentert på ein overraskande måte både i utsjåande og i presentasjon.