Slutt for filmfestivalen

Filmfestivalen 60 gradar Nord satsa på å fornya tidlegare WT Filmfestival og flytta heile festivalen inn i Oseana Kunst- og Kulturhus. Det blei for tøft både med tanke på å trekkja nok publikumarar og å skaffa eit stort nok økonomisk grunnlag.

Her kan du lesa det avtroppande styre si pressemelding om kvifor dei legg inn årane:

60°N AVVIKLAR DRIFT

Kort oppsummering: Grunna sviktande publikum, dårleg økonomi og auka arbeidsmengd ved å arrangere filmfestival i nytt kulturhus har filmfestivalen vald å leggje ned.

Trass i at Os & Fusaposten gjentekne gongar feilaktig har meldt at 60°N Os internasjonale filmfestival er lagt ned, har arrangørane jobba iherdig for å ivareta festivalen sidan arrangementet i april i fjor. Det er difor med uendeleg tungt hjarta at 60°N må melda om at motbakken til slutt vart for stor, og organisasjonen no er meld oppløyst. Vi er enormt stolte over det vi skapte, men kombinasjonen av sviktande publikum, vanskelege plattformer og urealistiske arbeidsbører vart for vond for oss.

60°N tok over fakkelen frå WT-festivalen og prøvde med det å skapa ein filmfestival som kunne konkurrera med festivalane i dei store byane.

Det lukkast så absolutt på eitt punkt: kvalitet.

Nivået på filmprogrammet var frå øvste hylle, med mellom anna noregspremiere på The Lady, The Avengers, HBO-serien GIRLS og sesong to av Game of Thrones, samt eksklusive avtalar med Canal+ (CMore), Disney og Euforia.

Ingen andre festivalar i same storleik i Noreg har hatt tilsvarande program - men såhar Os vore i ei særstilling i mange år. Gjestar kom frå Thailand, USA, Hellas, Storbritannia og heile Noreg, og vi er stolte over å ha skapt eit filmskaparmiljø som held fram utanfor festivalen, der den andre produksjonen på berre eitt år av og med gjestar som møtte kvarandre i Os er i gong. Gjestane held kontakten, også med oss.

Dei har spreidd ordet vidt og bredt, og den vesle festivalen i Os har eit svært godt rykte på seg internasjonalt; den vart nemnd både i bransjemagasinet Twitch Film, under Robert DeNiro sin festival TriBeCa i New York, og publikumsprisen vår vart annonsert på nasjonalt fjernsyn i Hellas. I atterkant av festivalen har vi fått stadige oppdateringar frå våre gjestande filmskaparar om deira opplevingar på andre festivalar rundt om i verda. 60°N hadde nesten utelukkande verds-, europa- eller noregspremierar, og var difor for mange av gjestane våre den første festivalen på
deira turné. Tilbakemeldingane går hovudsakleg på at ingen festival kan måla seg med Os i gjestfridom, opplevingar og nye venskap. Til saman har filmane til våre besøkande filmskaparar hausta meir enn 50 prisar på filmfestivalar verda over, inkludert fleire svært prestisjetunge. Vi har hatt førespurnadar om tidspunkt for neste festival frå fleire av dei tidlegare gjestane som klør etter å kome attende. Det er grunn til å tru at fleire av våre gjestar vil vere svært kjende namn i filmverda innom nokre få år. At dei ein gong var på Os blir diverre kun eit historisk faktum.

Merkeleg nok har festivalen slitt med mindre godt ry her heime. Kombinasjonen fordommar av ukjend opphav og manglande vilje frå lokalmedia til å kommunisere innhald har gjort at sjølv om festivalen produserte ei profesjonell festivalavis som gjekk ut til alle husstandar i Os var det mange som anten avskreiv festivalen som tull, og utruleg nok mange som ikkje visste om at det var filmfestival i Os - på trettande året!

For det var det sviktande publikummet som knakk festivalen. Sjølv om høva i Oseana har vore i ein heilt annan dimensjon enn det dei var i Fjellheim lét Oseana sin høge standard oss skipa festival i nettopp den profesjonelle bunaden som trongst. I Fjellheim hadde WT-festivalen omlag 3000 vitjande på åtte dagar. Med eit forsiktig og nøkternt estimat anslo vi at 5000 vitjande på åtte dagar med det programmet vi kunne tilby var å forvente. Det kom litt over 4000 vitjande til festivalen, svært mange av dei berre på gratis-arrangementa, eller som ikkje-betalande gjennom ulike funksjonar (gjestar, festivalmedarbeidarar som ikkje hadde vakt, tilsette, m.m.). Opp mot 1400 var barn frå alle kommunekrinsar på gratis barnehage- og skuleframsyningar.

Publikumsmangelen i Os kan synleggjerast på følgjande måte: 60°N hadde gleda av å kunne tilby noregspremiere på storfilmen The Avengers. Denne filmen sette verdsrekord i inntening på denne dagen - det er den mest besøkte filmpremiera i verdshistoria. Folk gjekk bokstaveleg tala mann av huse verda over.

Utanom i Os.

På 4K-prosjektør (altså dobbelt så høg kvalitet som det dei fleste kinoar hadde på tidspunktet), med lyd og bilete av ein kvalitet som ingen andre har kunna presentere i Oseana, kom det færre enn 150 publikummarar til denne filmen. Dette etter seks dagar med ugløymelege og eksklusive filmopplevingar – ein burde kunne forvente at jungeltelegrafen då hadde gått godt nok til at folk hadde fått med seg festivalen.

Så kvifor lukkast vi ikkje i å nå ut til publikum?

Det er fleire årsaker. Den næraste for oss å sjå til er vår eigen økonomi. Vi fekk svært seint inn både stønadar og sponsormidlar, noko som gjorde at vi var nølande til å bruke store summar på
promotering, og som til sjuande og sist resulterte i at vi støtta oss til den avisa vi sende til alle husstandar og la ut på strategiske stadar, Facebook og Twitter, og den godvilje lokalpressa viste. Vi var også i studentavisa i Bergen Studvest, på Studentradioen, på RadiOs, i Os & Fusaposten, på Midtsiden – og på NRK Hordaland, som hadde eit svært godt innslag om festivalen, der dei følgde
festivalsjefen Nils-Anders ein heil dag.

Profesjonelle aktørar vart overraska over kva som arrangerast i Os då vi presenterte festivalen på Manøver (bransjetreff for kunst og kultur på vestlandet). Likevel var det ikkje nok. Burde vi ha satsa større her?

Svaret er sjølvsagt ja, men vi trudde ærleg tala - og då er "vi" folk som har arrangert denne festivalen i over sju år, personar med bakgrunn som promotørar og annonseseljarar, og diverse med bakgrunn frå media - at dette ville vere tilstrekkeleg.

Vi var for naive.

I tillegg har det vore vanskeleg å rekruttere til festivalen. Styret som tok over i 2011 såg for seg ein organisasjon der styret kun hadde ei styrefunksjon, men ikkje berre klarte vi ikkje å finna nye kandidatar som var villege, gamle nøkkelpersonar fall frå, som Espen Hjertaas, som fekk jobb ved Oseana og difor kom i ein interessekonflikt når det gjaldt festivalen. Dette førte til at styret måtte gjennomføra dei fleste arbeidsoppgåvene på eiga hand – og det er snakk om eit lite styre – noko som gjekk på akkord med alle og ein kvar. Fleire av festivalmedarbeidarane vart sjuke i arbeidsprosessen. Slik skal det ikkje vera å skipa kulturarrangement! Men sjukdom og anstrengde familiehøve til trass - festivalen blei gjennomført. Den største og mest profesjonelle filmfestivalen Os nokon gong har hatt.

Til sjuande og sist kom det for få publikummarar, og det er altså ikkje dei største marginane som mangla, men budsjett-estimatet vårt var svært lågt – det var minimum for å gå rundt. Vi hadde ærleg tala trudd at det var større interesse for denne typen arrangement i bygdo. Det var det altså ikkje. Det må vi ta til oss, og då må vi konkludera med at det ikkje har noko hensikt å halda fram. Det skapar eit nytt, stort dilemma, for det betyr sjølvsagt at det ikkje er noko høve til å henta inn dei pengane vi manglar for å betala kreditorane våre, der Oseana naturleg nok er den største. Det
er rett og slett ikkje noko verdi igjen i festivalen.

Den første 60°N Os internasjonale filmfestival vart den siste.

Dét tykkjer vi er ei tragedie.

Vi vil takke Oseana ved tidlegare leiar Kim Kristoffersen, Maxprint ved Tommy Vaksinen Kristiansen, Bjørnefjorden Gjestetun ved Erik Werner, Sparebanken Vest ved Synnøve Midthun, Kulur Barnehager ved Rolf Årseth, og dei andre sponsorane våre for det tålmodet og den støtta vi fekk frå dei. Det var så inderleg godt, men strakk diverre ikkje til.

Alle dei frivillige som er grunnen til at festivalen ikkje havarerte på dag éin, spesielt Lise Renée Aase, Eva Arnadottir og Siri Storebø. Hans-Petter Hopland fortener særleg skryt for det arbeidet han la ned for å få gjestane våre til å kjenna seg så velkomne her i Os. Vicky Pridmore for kunst som definerte så godt det vi ønskte å skape. Stine Kobbeltvedt, Lisa Nøttseter og resten av FONOS for å ha
skapa ein ugløymeleg gallakveld. Tusen takk for å ha avrunda festivalen på ein så minneverdig måte. Saman med alle desse skapte vi noko fantastisk. Det er trist at det var så skjørt og forgjengeleg.

Vi vonar at det ein dag oppstår ein ny filmfestival i Os. Vårt nettverk, våre kontaktar og våre erfaringar er dykkar om de treng dei.

Med venleg helsing avtroppande styre i 60°N Os internasjonale filmfestival,
Nils-Anders Nøttseter, styreleiar og festivalsjef
Ole Henning Bøe, festivaldirektør
Tarjei Lyssand, kasserer og frivilligansvarleg
Christoffer Kobbeltvedt, PR- og sponsoransvarleg
Bjørn T. Bøe, programsjef og avisredaktør
Gerhard Just-Olsen, varamedlem og libero