Frå Øyane til San Fransisco – via Hawaii

– Dette er tredje gongen på eit år at eg er heima, seier Lisbeth Holmefjord, i stova i barndomsheimen på ”Tångane” (Sundøytangen, vest på Røttingen).

Medan andre får seg ny aksent etter nokre månadar i Minnesota, sit Lisbeth si Øyane-dialekt som spikra etter 24 år på reis.

– Det har vore mange travle år. No nyt eg å bruka meir tid saman med familien, og det å reisa til Noreg og Europa for å besøka slekt og vener.

God skule

– Eg har nok fått reiselyst i blodet frå mamma og pappa. Alle vi i familien har reist ein del, men eg er den einaste som ikkje kom heim igjen, seier Lisbeth.

Det byrja med gymnas og grunnfag psykologi før ho fann ei stillingsannonse for Saga med guide-skule i Roma.

– Det var ein god skule, og eg lærde mykje av jobben som guide. I 1985 var eg i Bergen og jobba for Pluss Reiser, men det var ein særs kald vinter, så eg blei ikkje verande meir enn fem månader, fortel Lisbeth med eit smil.

Tjæreborg blei neste arbeidsgjevar, og Holmefjord steig raskt i gradane. Først reservasjonsleiar, så ”destination manager” på den franske og italienske riviera.

– Jobben på rivieraen var krevjande, men Tjæreborg var fantastisk å arbeida for. Etter to år var eg med å hjelpa dei med å starta kontor i New York. Så bad eg om å bli plassert på Hawaii.

Sendte reka i retur

I samanheng med mykje reising, kurs og kontakt med kundar fekk ho utvikla sine smakslaukar. Ikkje det, ”øyanejento” ville nok uansett klart å skilja ei god reke frå ei dårleg.

– Eg brukte ein fin, italiensk restaurant i Honolulu mykje med kundar, og ein kveld sendte eg maten tilbake til kjøkkenet grunna ei dårleg reke. Eg fekk ein sjarmoffensiv frå kjøkkenet i retur. Han var mørk, flott og spøkte om maten eg hadde sendt ut att til kokken. Det enda med at vi blei kjærastar, fortel Lisbeth om korleis romansen mellom ho og ektemannen, restauranteigaren Shari Sarabi oppstod.

Halvanna år seinare fann Lisbeth ut at ho var gravid. Leiarstillinga hos Tjæreborg passa dårleg for ei mor, så Lisbeth bestemte seg for å seia opp jobben og bli verande på Hawaii. Medan ho var gravid med Alexander tok ho ektemannen Shari, som opprinneleg er frå Iran, med seg til Noreg.

– Vi reiste heim til 17.mai-feiring i 1989, og så byrja det å snø. Shari hadde ikkje problem med å forstå at eg flytta til varmare strøk, he, he!

Frå restaurant til vingard

Lisbeth byrja å jobba saman med mannen på den store, italienske ”fine dining”-restauranten Baci. Men då ho blei gravid med Lawrence bestemte ho seg for at ho ville ha sin eigen business, og opna restauranten Baci Due.

– Eg satsa på gode råvarer og fin vin, og lukkast heldigvis med opplegget. Med kalvekjøtt importert frå Sveits og over 500 vinar på kartet trekte den til seg ein del interessante gjestar, fortel Holmefjord.

I 1992 fekk Lisbeth og Shari deira tredje son, Julius. Same år opna dei sin tredje serveringsstad, familierestaurtanten Spiedini. I 1995 kom orkanen Iniki til Hawaii, og marknaden endra seg. Ekteparet selte restaurantane, og Shari takka ja til jobbtilbod som kjøkkensjef på ein restaurant på fastlandet. Dei flytta til Sonoma County nord for San Fransisco, og Lisbeth byrja å jobba som direktør for vingarden Jordan Vinery.

Om USA og kjendishysteri

Det blei ti fine, spennande og hektiske år for oljemilliardæren Tom Jordan og vingarden hans. Foredrag, omvisingar og handsaming av gjestar på vingarden krevde lange arbeidsdagar.

– Eg takka først nei til jobben, og forhandla meg fram til mellom anna seks veker ferie då eg takka ja. Amerikanarane var heilt sjokka over at det gjekk an å ta seks veker fri, og sonane mine som er med meg til Noreg no er like overraska over at folk i Øyane kjem heim frå jobb i firetida om ettermiddagen, seier Lisbeth med eit smil.

– Både på restaurantane på Hawaii og på vingarden i San Fransisco har du tatt hand om fleire verdskjente personar. Kva har du lært av å møta Julio Iglesias, Arnold Schwartzenegger og toppar frå idretts- og næringsliv?

– Å koma frå Noreg og Øyane, frå avslappa omgjevnadar med lite kjendishysteri, har nok vore eit stort fortrinn. Du skal opptre med respekt når du har fine gjestar, men du skal vera deg sjølv, og det var aldri noko problem. Tonen blei fort personleg og uformell, og eg har mange fine minner frå desse 24 åra utanlands.

– Når du er heime på Os, hender det at du ser på bygda med ”turistguide-auge”?

– Vi har ein fin natur, særleg skjergarden frå Halhjem og Øyane til Strøno, og så har Børrea gjort ein strålande jobb med Solstrand. Resten kan du kalla potensiale, for Os har mellom anna eit litt rotete sentrum, og at ingen har fått til å driva noko i Mobergsvikjo undrast eg over, seier Holmefjord.

Ned på jorda

– Å koma heim er som å koma ned på jorda. Etter ti år i jobben var eg lei av lange kveldar, av seine samtalar over eit vinglas og av ikkje å stilla på ein einaste klassetur med gutane våre, fortel Lisbeth, som slutta i jobbe for tre månader sidan.

Eldstemann Alexander er kaptein på fotballaget, yngstemann Julius er like glad i matematikk og arkitektur som i idrett. Lawrence tar gymnaset på halv tid, og er berre på skulen når det er eksamen. Elles spelar han piano seks til åtte timar for dagen, og har privatlærar med doktorgrad.

– Han fekk møta eit av sine store idol, Leif Ove Andsnes, etter ein konsert i USA. I førre veke var vi nedom Grieg-akademiet. Han har eitt mål, og det er å bli konsertpianist. Det skal bli godt å følgja gutane betre opp, seier Lisbeth.

Heilt husmor har ho likevel ikkje blitt.

– Eg skriv artiklar og held foredrag om mat og vin, eg kjem til å ta nokre private guide-turar i Europa og held på med å bli sertifisert eigedomsmeklar, røper ho.

– Og så vil du koma oftare heim. Kva norsk mat saknar du mest når du er borte?

– Fersk fisk, lutefisk, pinnekjøt og akevitt, seier Lisbeth Holmefjord.

Vingarden som Lisbeth har jobba for dei siste 10 åra, kan du "besøka" på www.jordanwinery.com