Med hjarte for trommesolo

Planen var at The Untouchabl(u)es skulle stå for den store finalen under årets Osfest, men for nokre veker sidan vart det kjend at dei måtte melda avbod.

Som erstattar fann Osfest plateaktuelle Waterwagon, eit band beståande av fleire kjende andlet i det musikalske Os.

Med bismak

Trommis Magne Lunde er dørgande ærleg på kva han tenkjer om å toppa årets Osfest-program;

– Ja, eg tykkjer det er stas at Waterwagon får gå inn og ta denne jobben, men for meg personleg er det med bismak i munnen.

Bak avlysinga til The Untouchabl(u)es ligg det faktum at bassist og vokalist Geir Magne Johnsen Moberg er midt oppi ei kreftbehandling, og såg ikkje at han ville vera klar til å gjenomføra spelejobben.

– Eg hadde helst sett at vi vart booka inn til neste års festival, skal eg vera heilt ærleg. Halve meg er glad for jobben, men årsaka bak gjer at eg ikkje klarar å ta gleda heilt ut. Vi tek uansett utfordringa, og denne kvelden speler vi for Geir Magne.

20 år «in the making»

Midtsiden treff Magne heime i det som best kan karakteriserast som eit musikalsk museum; på kvar ledig plass heng det, eller står det, ulike stykke norsk musikkhistorie. Kor mange plateinnspelingar Magne i sine meir 50 år som trommis har teke del i, har han gjeve opp å halda styr på, men gull, sølv- og plater og kassettar heng tett på alle veggar.

– Waterwagon er, med få unntak som Saft og noko av det eg gjorde med Jahn Teigen, noko av det eg er mest nøgd med, seier Magne.

– Øyvind (Hægland), låtskrivar og vokalist i Waterwagon har gått og bore på desse låt-ideane i nærare i 20 år no, men då eg fekk høyra nokre demoar, fekk eg bakoversveis. Det gjekk kjapt opp for meg at desse fortente meir enn berre å vera noko for få utvalde.

Plata, som er planlagd sleppt i september, er spelt inn i Havnelageret Studio i Bergen, og produsent har vore Daniel Birkeland.
Undervegs i intervjuet får artikkelforfattaren høyra seg gjennom dei 14 låtane som utgjer plata.

Meir om dette om litt.

Topplag

Magne fortel med største respekt og beundring om dei andre musikarane som utgjer Waterwagon.

– Dei er flinke folk alle saman - Ole Amund kjenner eg jo frå før, og etter vi to hadde lagt ned det grunnleggjande kompet, har den eine etter den andre sett sitt preg og sin signatur på plata.

– Eg valde tidleg å køyra ei «økonomisk» tilnærming til deg eg gjorde på låtane. Eg er er ein stor fan av Jim Keltner, kjend frå innspelingar med John Lennon, Neil Young og Travelling Wilburys. Hans måte å heller gje rom enn å ausa på, er noko eg har nytta med Waterwagon. Det er ikkje utan grunn at Keltner vert sagt å vera favoritttrommelsgaren til Ringo Starr!

Av og til er «less is more» faktisk sant.

– Kva er det med trommesolo?

– Ei oppleving med Magne Lunde har med åra blitt einsbetydande med at du dreg ein trommesolo - kva er ein god trommesolo for deg, kjem du med ein ferdig plan, eller berre slår du laus?

– Oi, la meg først få seia følgjande; 98 prosent av trommeslagarar slår, dei resterande speler. Det er for meg tre ting som definerer ein god trommis - dei må ha teknikken på plass, dei må ha takt og dei må ha formsans. Med formsans meiner eg evna til på vera kreative og å skapa noko. Veldig ofte manglar éin, eller fleire av desse tre elementa.

– Når eg skal gjera ein solo veit eg alltid korleis eg skal starta, og eg har nokre faste figurar, eller element om du vil, som eg nyttar. Samstundes er det som å blottleggja hele sjela di for publikum når du skal gjera ein solo. Tid og stad forsvinn heilt, og nokre gongar har eg gjerne halde på mykje lengre eller kortare enn det eg trudde.

Magne fortel så om ein solo, eit bestillingsverk han gjorde på Vossajazz meir enn i 20 år tilbake;

– Då trur eg eg tikka inn på 25 minutt. Då må du rett og slett ha noko å melda om du skal halda på publikum si interesse.

På spørsmål om kva for trommisar som Magne let seg inspirera av kjem det raskt kjende namn som Buddy Rich, Ringo Starr og Ginger Baker.

– Og så må vi ikkje gløyma Alex Riel, som mellom anna er kjend frå danske Savage Rose.

Les òg: Konges medalje til Magne Lunde

Stein på stein

Til no har Waterwagon sleppt ein singel og spelt på Baronessen. Etter planen skal publikum få ein smakebit til i august.

– Vi planlegg å sleppa ein singel til, i august, før heile plata vert tilgjengeleg i september. Då med plateslepp på Madam Felle i Bergen.

– Er målet verdsherredøme og lange turnear for Waterwagon?

– Nei, vi er eit demokratisk band, og vi er einige om å gjera dette «stein på stein». Plate- og musikkbransjen er i ei konstant forandring, og det som i går var aktuelt, kan i morgon vera heilt uaktuelt for marknaden.

– Eg har så jækla trua på dette, men om marknaden tek eller ikkje, det tør eg ikkje gjetta for mykje på.

Og korleis let plata til Waterewagon - og ikkje minst kva kan du venta deg på konserten på Osfest?

– Her får du musikk som osar flinke musikarar som gjer kvarandre endå betre, eit musikalsk landskap med klare blikk bakover i musikkens historie, det heile pakka inn i fengjande refreng.

Geir Magne Johnsen Moberg, for tida vel heime og på betringens veg, fortel at valet av Waterwagon  som erstattar for The Untouchabl(u)es gjorde han letta;

– Å måtte avlysa ein spelejobb er ikkje noko eg unnar nokon. Ikkje berre set du bandkameratane dine i ein vanskeleg situasjon, du gjer det same med arrangøraren. Å få Waterwagon inn for oss var eit godt val, og no ser eg fram til å ta turen ned å sjå dei spela på Osfest.

Waterwagon, i live-versjon består av:

Øyvind Hægland - vokal
Leif Østrem – vokal og kor
Magne Lunde – trommer og perkusjon
Ole Amund Gjersvik – bass
Trond Pedersen – gitar
Kim Gulbrandsen – keyboards
lne Tumyr – kor

Les òg: Han fanga meg slik eg ser ut - sur og konsentrert