Romjulsprat med Gustav Bahus

Vi har hatt ein prat med eit knippe kjente ansikt i Os, basert på formatet på «Fredagsportrettet», som var fast spalte på Midtsiden for 15 år sidan. Gjennom romjula byr vi på nye intervjuobjekt kvar dag. Først ut er lokalpolitikar Gustav Bahus.

Om Midtsiden spanderte reisa, kor ville du tatt turen (ein stad du ikkje har vore før)?

– Eg vil attende Peru. Ikkje for å sjå på noko eg har sett der før, men for å sjå på noko eg ikkje rakk sist eg var der.

– Eg har alltid vore fascinert av historiane om Inka-riket, og å få tatt ein tur opp i fjella og sjå Machu Picchu med eigne auge, står heilt klart øverst på lista.

Gje 100.000 kroner til veldedig formål. Kven får pengane?

– Lokalt hadde eg gjeve pengane til frivilligsentralen - utanfor Os hadde dei gått til Norsk Folkehjelp.

Du skal vera éin månad åleine på ei øde øy. Det kjem forsyningar med mat og vatn, kva tre ting tar du med?

– Alfred, bikkjo mi skulle sjølvsagt vore med, ein kikkert og ei rifle med plenty ammunisjon.

(Her går intervjuet inn i ein lengre monolog om ikkje ei hagle hadde vore betre, men det heile vert avrunda utan ein klar konklusjon.)

– Men kanskje eg skulle hatt tak over hovudet…?

Kva er det finaste bygget i Os?

– Det gamle bankbygget i Os sentrum, kjem det umiddelbart.

– Eller kanskje det gamle Reiertsen-huset, eller vent litt, jo det gamle Ruland-huset og Lensmann Dahl-huset er jo fine dei òg. Eg er uansett veldig glad i gamle hus som er frå 1900-talet, og spesielt frå tida rundt 1900-1930. Desse står det fleire av i Os, men det er dessverre få av dei som framleis står fram som meir eller mindre originale. Eg vel å svara bankbygget i sentrum.

Kva veg skal dorullen henga, med papiret ut frå veggen eller nærmast veggen?

– Hallo?! Papiret skal hengja ut. Den diskusjonen er lagt død fleire gongar. Jon Almås har tydeleg konkludert med dette i programmet «Praktisk Info» på TV.

– Å hengja papiret inn mot veggen er berre feil.

Inviter tre kjendisar til middag. Kven får koma?

– Rowan Atkinson er bilinterresert og vittig, så han må koma. Og så hadde det vore kjekt å ha Elvis til middag.

– Det heile hadde eg toppa med skodespelar Anthony Hopkins. Alle hadde fått beskjed om å ta med gin sjølv, så skulle eg ha sytt for blandevatn. Eg tenkjer dette hadde vorte ei passeleg brokete forsamling.

Kven ser du opp til?

– Det er ikkje lett å peika på nokon spesiell, men eg let meg inspirera av dei som får til noko. Eg har vakse opp i ein familie kor det har vore vanleg å skapa og å få til ting. Eg må då få trekkja fram bestefaren og far min - dei fekk til ting, og i si tid var det bestefar som hadde skapt ein av dei største arbeidsplassane i Os, Bahusfabrikken.

– Og så var eg nyleg i Oseana og såg filmen om Jimmy Øvredal - eg vert òg inspirert av folk som han.

Kor tid blei du sist sint, og kvifor?

– Veit du, eg vert ikkje ofte sint.

– Eg vert heller skuffa eller irritert i situasjonar. Om eg skulle verta sint, då er det alltid veldig kortvarig. I politikken er det fort å bli skuffa av den eine og den andre, men skikkeleg sint trur eg aldri eg blir.

Kor tid var du fysisk mest utmatta?

– Her må eg oppretthalda imaget mitt, så nei, det har eg aldri vore, og det veit eg ingenting om korleis det er å vera.

Om du skulle hatt eit anna yrke, kva skulle det vore?

– Eg var i si tid i Afrika saman med Espen Lyssand. Eg var der som spesialkonsulent for «utradisjonelt landbruk i utviklingsland» på vegne av NORAD. Espen var der på vegne av Lyssand Gartneri, som såg på vilkåra for å importera roser derifrå.

– Det hadde vore fint å kunna jobba med utviklingsprosjekt i Afrika, gjerne innan vassforsyning eller innan olje. Skulle eg få velja kva for land i Afrika, ville eg ha jobba i Uganda - utan tvil. 24 gradar om natta, og 26 gradar om dagen - det er jo heilt perfekt - det er jo eit eventyr!

Kva musikar eller band ville du helst gått på konsert med?

– Bruce Springsteen eller Mark Knopfler - då er er eg nøgd.

Kva bok las du sist?

– Eg les såpass mykje sakspapir i jobben min som politikar, både kommunalt og på fylket, så tanken på å setja seg ned med ei bok i godstolen er ganske fjern for meg. Men attende til nordsjødagane mine, seint 70- tidleg 80-talet, vart det ofte «å grabba med seg ei bok på flyplassen» før vi flaug ut på plattformane. Eg hugsar at det vart mykje Morgan Kane på meg ein periode. Elles nytta eg biblioteket mykje då det framleis låg i Pedersen-bygget i sentrum. Eg las Mikkjel Føhnhus frå perm til perm, og det vart mykje med karakteren Rocambole av forfattaren Pierre Alexis Ponson du Terrail.

– Eg hugsar òg at eg si tid las «Parfymen» av Patrick Süskind, og i dei seinare åra har eg sett filmen. Ei god bok er det i alle høve.

– Men for å prøva å koma i mål med eit svar; nett no les eg «Hyttetur frå helvete» av Are Kalvø.

Anbefal ein god film eller serie

– Pulp Fiction. Punktum. Eg må ha sett den filmen fleire hundre gongar, og eg vert aldri lei den.