Det held ikkje lenger med berre prat!

Vi manglar over 6.000 sjukepleiarar i landet. I løpet av 15 år forventar ein at talet vert 28.000.

Under pandemien har sjukepleiarar og helsefagarbeidarar gjort ein formidabel innsats. Lønna bør aukast fordi dei fortener det. Men også fordi høgare løn vil kunna bidra til økt rekruttering og at fleire vil å bli i yrket.

FrP vedtok ein resolusjon på sitt landsmøte i mai ein opptrappingsplan for å sikra fleire sjukepleiarar og helsefagarbeidarar i åra som kjem.

Vår treårige opptrappingsplan for desse er blant anna: Lønnsløft, auke i talet på studieplassar, lovfesta plikt for kommunane til å gje praksisplassar til dei som tek helseutdanning på ulike områder.

Kommunane vert pålagte å følgja opp Riksrevisjonens rapporter om bemannings – og kompetanseutfordringar samt utarbeida ein plan for å løysa dette på kort og lang sikt.

Men kva kan ein gjera her og no i vår kommune?

I Bjørnafjorden har den raude behovslampa for sjukepleiarar blinka jamt og trutt i lengre tid. Ein snakkar på både inn- og utpust om at vi må få på plass ein rekrutteringsstrategi.

I årsmeldinga for 2020 og i 1. tertial er ordet rekruttering ein gjengangar å lesa om.

Sett opp mot nesten 15 mill i vikarutgifter innan helse for 2020 burde ein rekrutteringsstrategi, samt gje incitament til dei ein allereie har, allereie vore på plass.

Vi har ikkje råd å mista nokon. Samstundes ser ein at det vert jobba godt med å få oversikt over vikarutgiftene og at ein i verste fall ser ut til ei halvering i år, sett opp mot fjoråret. Det er bra.

Det hastar meir enn nokon gong å setja rekruttering på dagsorden.

Nesten kvar veke høyrer ein om sjukepleiarar som sluttar i vår kommune.

Spesielt råka er helseinstitusjonane våre. Ein bør her kartleggja årsaker og ikkje minst burde ein ha vore open og på for kva som skal til for å behalda nokon som er i ferd med å slutta.

Tida er over for at ein tek det som sjølvsagt at det er lett får tak i ein ny sjukepleiar.

Det held ikkje lengre at kommunal leiing støttar seg på «Om vi freistar å gje litt høgare løn, gjer gjerne dei vi konkurrerer med det same».

Kva signal er det å sende til sjukepleiarar? Hadde sikkert ikkje høyrt det same om det var ei anna yrkesgruppe ein hadde behov for. Slike utsegn er med å trykka sjukepleiaryrket ned. Og dette gjev lite tillit og dårlege signal om at ein verkeleg vil gjera det ein kan for å rekruttere og behalde.

Vi kan då ikkje bry oss om kva andre gjer! Er det ikkje innbyggjarane i Bjørnafjorden som trenger nødvendig helsehjelp, der sjukepleiarane sin kompetanse, som er det styrande for rekrutteringa, og ikkje kva nabokommunane gjer ?

No er tida inne for lite prat, men desto meir handling.

Målet må væra at behovslampa vil lysa meir i grønt enn i rødt. Og at ein får sett fart i rekrutteringa. Vi er opptatt av bærekraft.

Eg vil minna kommunen om bærekraftsmål nr. 8. «Fremme varig, inkluderende og bærekraftig økonomisk vekst, full sysselsetting og anstendig arbeid for alle»

Vi er dessverre ikkje der for sjukepleiarane i Bjørnafjorden kommune i dag. Men vi kan komma der. Om ein har handlekraft og vilje.

Laila Reiertsen
Bjørnafjorden FrP